ร้อยคำรักว่า รักแม่
คำสั้นๆที่เรียกว่า แม่ หรือ มารดา เป็นคำที่เรียกผู้ให้กำเนิด
และโดยทั่วไปก็คือ แม่ที่เป็นบุคคลสำคัญของครอบครัวแบบ พ่อ แม่ และ ลูก แม่
เป็นผู้ให้กำเนิด ผู้มีพระคุณต่อลูก คอยดูแลเอาใจใส่ลูก
และสั่งสอนลูกให้เป็นคนดี ถือได้ว่าเป็นครูคนแรกของลูกๆ นั้นเป็นความรักที่แท้จริง
จากแม่ที่มีให้ลูก หาความรักนี้จากที่ไหนไม่ได้ นอกจาก “ผู้เป็นแม่”
แม่ หรือว่าผู้หญิงที่แต่งงานแล้วและให้กำเนิดลูก และลูกก็จะเรียกผู้หญิงคนนั้นว่า
“แม่” โดยทั่วไปแล้ว คำว่าแม่ แต่ละภาษามักจะใช้อักษร “ม” เหมือนกันหมด
เช่น คนไทย จะเรียกผู้ที่ให้กำเนิดว่า “แม่” ภาษาอังกฤษ จะเรียกผู้ที่ให้กำเนิดว่า “มาเธอร์ (Mother)”
หรือ
“มัม (Mom)”
ภาษาสันสกฤต จะเรียกผู้ให้กำเนิดว่า “มารดา”
ภาษาบาลี
จะเรียกผู้ให้กำเนิดว่า “มาตา” คนจีน จะเรียกผู้ให้กำเนิดว่า “ม่าม้า”
(แต้จิ๋ว)
จีนกลางอ่านว่า มาหมะ คนแขก จะเรียกผู้ให้กำเนิดว่า “มามี้”
คนฝรั่งเศส
จะเรียกผู้ให้กำเนิดว่า “มามอง” คนญี่ปุ่น จะเรียกผู้ให้กำเนิดว่า “โอก้าซัง”
คนเกาหลี เรียกผู้ให้กำเนิดว่า “ออมม่า”
คนเวียดนาม
เรียกผู้ให้กำเนิดว่า “แม๊” ออกเสียงใกล้เคียงภาษาไทยมาก
ดังนั้น คำว่า “แม่” เป็นคำที่ศักดิ์สิทธิ์ สูงส่งที่สุด
เป็นคำที่ไพเราะกินใจเสมอสำหรับลูกๆ ทุกคน เป็นคำที่ประกอบไปด้วยศักดิ์ศรีและ
เกียรติภูมิอันมีค่าที่ลูกๆทุกคน ควรจะต้องเทิดทูนบูชาสักการะ
และจะต้องควรระลึกอยู่เสมอ ในพระคุณของแม่ อย่างที่ไม่มีวันเสื่อมคลายลูกทุกๆ
คนควรตอบแทนพระคุณพ่อแม่ หรือ ผู้ที่ให้การดูแล เลี้ยงดู เราเปรียบเสมือน
“ต้นไม้ที่ได้รับการดูแลให้น้ำให้ปุ๋ยไปบำรุงลำต้นจนสมบูรณ์
เมื่อถึงเวลา ไม่ยอมออกดอกออกผล ก็ต้องโค่นทิ้ง
คนที่ได้รับการเลี้ยงดูจนเติบใหญ่
แต่ไม่ยอมตอบแทนคุณพ่อแม่ก็เป็นคนหนักแผ่นดินทองคำ แท้หรือไม่โดนไฟก็รู้
คนดีแแท้หรือไม่ให้ดูตรงที่เลี้ยงพ่อแม่ ถ้าดีจริงต้องเลี้ยงพ่อแม่ ถ้าไม่เลี้ยง
แสดงว่าดีไม่จริง เป็นพวกทองชุบ ทองเก๊”
